Tuesday 21 July 2015

ആയിരത്തൊന്ന് രാവ്

നരച്ച നേരുകള്‍ മാത്രമറിയുന്ന
നേരമ്പോക്ക് തീരെയില്ലാത്ത
നിരന്ന ഭൂമി ...
ചില രാവിലെങ്കിലും ഒരു കൊതി
ആയിരത്തൊന്നു രാവിലെ ഷഹര്‍ദാസിനെ പോലെ
നിന്നെ കഥ പറഞ്ഞുറക്കാന്‍ ..ഉണരാതെയാക്കാന്‍
ആ മയക്കത്തിന്‍റെ മടിയില്‍
സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് കാലൊച്ച തട്ടാതെ
മരക്കുതിരപ്പുറത്തേറി
മാന്ത്രികപ്പരവതാനിമേല്‍
വിരിഞ്ഞു കിടക്കാന്‍ ..
രാത്രിയാകാശം രുചിച്ചറിയാന്‍
നക്ഷത്രക്കുഞ്ഞിനെ കമ്പിളി പൈജാമാക്കുള്ളിലാക്കി
അമ്പിളിവെണ്ണക്കഷ്ണം കടിച്ചെടുത്ത് മടങ്ങിയെത്താന്‍ ..
ഒന്നുമറിയാത്തത് പോലെ നിന്നരികില്‍ വന്ന്
വീണ്ടും ചേര്‍ന്നു കിടക്കാന്‍ ..
നിന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ ഭൂകമ്പങ്ങള്‍ തീര്‍ക്കാന്‍
കൊതിയാകുന്നെടോ ഇന്നുമെനിക്ക് ..!!!


ആദിക്കിനാവ് ..

No comments:

Post a Comment